The
witch is dead!
Het
grote bloedonderzoek van begin september heeft geen aanleiding gegeven voor tussentijdse
paniekbelletjes en dus hebben we de geplande vrijdag rustig afgewacht. Eenmaal
in het ziekenhuis, blijkt er toch echter een probleempje te zijn: ondanks alle
telefoontjes en persoonlijk plannen van Den Agenda met de dokter, is ze er
uiteindelijk vandaag toch niet!
Nog
sterker: er lijkt volledig vergeten te zijn dat Ilva vandaag de bel mag luiden
en haar kraal ontvangt…Er is niets geregeld.
Slordig.
Jammer.
We
hadden onze vaste arts er graag bijgehad, maar uiteraard ga ik nu niets meer
verzetten: onze troela rekent er volledig op dat het vandaag afgerond wordt!
Gelukkig
worden we door een vriendelijke arts gewoon verder geholpen. Hij zorgt ervoor
dat de bloemenkraal in een mooi doosje gepresenteerd wordt en ook de bel wordt
naar binnen gereden op een sokkeltje met wielen. Het bloedonderzoek van vrijdag
blijkt ook binnen alle reguliere parameters te vallen en dus is het zover:
Wiefke
krijgt een bloemenkraal
Meiske
krijgt een oorkonde.
Wolfje
mag gaan luiden!
Oh
jee, dat vindt ze toch wel eng. Grote Broer kruipt wel op de andere kant van de
sokkel om haar te ondersteunen en ach, als ik haar dan vasthoud, dan durft ze
wel.
TINGELING
gaat
de bel.
Huppeldehuppel
gaat
ons hart.
Nu
is’t echt.
Klaar
met behandelen.
Nog
steeds schoon en sterk.
11
Maanden na de stamceltransplantatie.
Volgende
controle? Over twee maanden, als we dat aandurven.
Ja
hoor, gaan we gewoon doen. Mochten we ons zorgen maken, dan kunnen we toch
altijd eerder terecht. Voor nu is’t gewoon even genieten van de immense bewegingsvrijheid
die ons wiefke hiermee herwonnen heeft. Genieten van iedere dag dat we dingen
kunnen doen die we zo lang hebben moeten laten; van elke worstelpartij waarbij
we niet hoeven te waarschuwen voor poortjes en bloedgevaar.
Goh,
we kunnen haar gaan leren fietsen!
Zwemleswachtlijst
zou onderhand ook geslonken moeten zijn!
Speeltuinen,
kinderfeestjes...hoppa!
En
zo luiden we met een klaar geluid
Het
engste hoofdstuk héél snel uit!
Ik las en leefde in stilte met jullie mee, en bewonderde je heldere blik en je eerlijke manier van schrijven. Dit is zo'n mooi einde van het hoofdstuk! Ik wens jullie heel erg veel geluk samen. Liefs uit Leuven!
BeantwoordenVerwijderenWow, geweldig! Wat een mijlpaal😍. Prachtige outfit ook, om die bel in te luiden. Op naar nieuwe herinneringen❤
BeantwoordenVerwijderenIk ben er helemaal stil van en heb alles ademloos gelezen, geweldig de veerkracht van jullie, de blijdschap en natuurlijk ook de spanning bij de controle's. Ook heerlijk de humor te lezen en zo logisch een stukje verdriet wat plots losbarst. En dan weer het "nieuwe"leven recht zo die gaat.
BeantwoordenVerwijderenDapper en met een traan in mn ogen ben ik zo blij voor jullie all.
Harrie S.