Gelukkig nieuwjaar!

Een jaar geleden een blog met een groot vraagteken.

Een vraagteken omtrent heel veel zaken die eerder vanzelfsprekend leken.

Vragen die nog lang niet allemaal beantwoord zijn.

We hebben ontzettend veel geleerd en zijn ons er ondanks alle goede dagen intens van bewust dat er nog steeds ieder moment van alles kan gebeuren in dat mooie lijf. De eerste drie maanden zijn cruciaal. In die maanden vinden de meeste, acute graft-versus-host verschijnselen plaats waarbij de donorcellen besluiten dat volledig gezonde lijfcellen kwaadaardig zijn en er ineens een gezond orgaan in de problemen raakt.

Ilva heeft daar gelukkig slechts de minieme versie van meegemaakt.

In de maanden en zelfs jaren daarna kan er ook nog een chronische vorm optreden waarbij organen afstotingsverschijnselen vertonen. Ook deze kunnen onder controle gehouden worden met de juiste medicatie, maar het kan ook ernstige vormen aannemen. Uiteraard hopen we dat ons wiefke niet in deze categorie valt. Zoals ze nu gaat, gaat ze sterk en zijn er geen signalen die erop wijzen dat ze dit sterke pad niet gewoon blijft volgen.

Leuk is anders, maar we zijn dankbaar dat ze de rest van haar leven onder controle blijft van de specialisten. Wij hoeven er op die manier in elk geval niet naar te raden.

Stap voor stap.

Iedere stap met iets rechtere rug.

5 Januari is het drie maanden sinds de stamceltransplantatie en Ilva is nog steeds hier.

Bij ons.

7 Januari mag ze naar school.

Pakt ze haar leven weer op.

En leggen we angsten weer een plankje hoger in de kast.

Dus

Gelukkig nieuwjaar, uitroepteken!