Spelletjes

's Morgens is het uitkijken geblazen met het betreden van de badkamer: grote kans dat je met blote voeten in een plas water trapt!
Nee, we hebben geen last van lekkages maar van katten.  Door ervaring wijs geworden, hebben we het waterbakje in de badkamer geplaatst. Het scheelt een hoop opruimellende omdat we van ons vorige stekje al weten dat ze een vreemd spelletje spelen met dat bakje -of wat voor bakje water dan ook. Het lijkt alsof ze er steeds iets uit proberen te vissen en dus ververs ik het bakje tweemaal daags zodat er geen stof in drijft en bespreek ik al trucjes met zware stenen onderin de bak zodat deze niet te makkelijk schuift.
Niets van dit alles zal werken, zo blijkt deze ochtend wanneer ik Polle betrap op het creëren van de waterplas: hij hengelt er niets anders uit dan het water, dat hij vervolgens zielstevreden van de stenen vloer oplikt...

Water met een smaakje.
Jummie.

Ilva is ook dol op spelletjes. Ze is vooral heel kien op kaartspelletjes en raast als een malle door de te behalen punten heen waardoor nog maar weinig mensen een kans krijgen om aan de overwinning te ruiken. Lastig voor Thorben die haar op zo'n moment dan ook weinig subtiel probeert te bewegen richting andere spelletjes waarbij hij misschien nog eens wint.

Dan is er het fantasiespel. "Mam, ik was een prinses die kon toveren en jij wilde ook zo graag een prinses zijn, maar je wist niet hoe. En toen toverde ik een mooie jurk voor je. "

"Mama, mondje open, hier komt het vliegtuigje!" En voordat ik het weet, wordt mijn mond volgepropt met kruidnootjes. "Of was ik een babykatje, mam, en die was zielig alleen buiten..."
Veel van haar spelletjes hebben momenteel eenzaamheid als thema en dat verbaast me niets. Ondanks het feit dat ze zich enorm groot weet te houden voor zo'n kleintje en ondanks de vrijwel constante aanwezigheid van één van ons beiden, mist ze het contact met haar leeftijdsgenootjes.
'Vriend' van hiernaast is zeer welkom, maar is toch vooral Thorbens maatje op straat. Op school mag ze nog niet komen en de speeltuin is met dit gure weer ook niet echt in trek.

Dan blijven er niet zoveel mogelijkheden over om andere kinderen te ontmoeten.

Gelukkig mag er inmiddels wel weer eens een kindje hier thuis komen spelen, mits niet te verkouden. Snel spreken we af met een meiske uit haar klas waar ze al eerder leuk contact mee had op school. Laat dat meisje nu ook een broer hebben in Thorbens klas...toevallig net een jongen waar onze trol graag mee speelt!
Ach, we doen eens gek en nodigen allebei uit! En zo zit Ilva vervolgens de hele ochtend voor het raam te wachten tot ze haar vriendinnetje kan ontwaren.
De uren lijken wel dagen en zodra de auto voor de deur stopt, houdt ons wiefke het niet meer en sjeest de kamer op en neer!
Haar vriendinnetje kijkt een beetje twijfelachtig en vraagt heel lief of Ilva misschien even rustig kan doen omdat ze er een beetje bang van wordt...en of het erg is als ze eerst eventjes alleen speelt want ze vindt het toch wel een beetje eng, dat snoertje in Ilva's neus.
Natuurlijk mag dat, ook van onze wolf die dat best begrijpt. Het begrip is blijkbaar al genoeg om het ijs te breken en na 10 maanden en 3 minuten  zit Ilva ineens op de grond met tientallen potten klei en een echt vriendinnetje,

De broers hebben nergens last van en gaan lekker hun eigen gang, Thorben enigszins zenuwachtig dat ook hij nu eindelijk weer eens een vriendje in huis heeft. Hij kan bijna niet kiezen wat hij allemaal wil laten zien, maar uiteindelijk vinden ze elkaar in een oud G.I. Joe vehikel dat we zelf zo'n 20 jaar geleden gekocht hebben omdat-ie er cool uitzag en we een speeltje wilden hebben op het strand.
Tsja.
Spelen verleer je nooit, toch?

Het hele huis gaan ze door, een spoor van uitgeprobeerd speelgoed en paniekende katten achterlatend. Als dat spoor niet meer interessant genoeg is, vliegen ze naar buiten waar en passent 'Vriend' ook nog even uitgenodigd wordt om daar mee te spelen. "Mam, we spelen Wee-Oo-ééntje!"
Spannende geschiedenislessen op school gehad, dus.

Zodra het tijd is om in te pakken, willen de trollen meer, meer, meer! Ook de andere partij vindt het allemaal veel te snel gaan.

Het hek is van de dam: we spreken af binnenkort weer te spelen.
Misschien ook wel wat langer.

En wie weet
Zit het babykatje dan eindelijk niet meer zielig buiten.