Zonnewijzer

Ons wiefke is overdag meestal het zonnetje in huis. De laatste tijd verlopen de nachten weer aanzienlijk moeilijker. De schaduwzijde van deze hele gebeurtenis en behandeling roert zich en ze schrikt met regelmaat wakker om vervolgens huilend naar beneden te komen.

Meer dan 'nee, nee, nee' komt er niet uit, wat je ook vraagt. Dan zetten we 'Shaun the Sheep' aan en die klanken halen haar meestal wel uit de slaapverlamming waarna ze weer naar bed kan.

De driedaagse chemo van afgelopen week heeft er ingehakt. Ze is aanzienlijk vermoeider. Er worden weer middagdutjes gedaan. Pillen slikken in het ziekenhuis is een drama. Thuis neemt ze ze gelukkig wel, met behulp van een speelgoedje hier of daar.
Omkopen om de negatieve overgeef-associatie te verwateren.
Alles om de stress te minimaliseren.

Daarnaast heeft ze nog wel de puf om lekker buiten te spelen en daarmee hebben we blijkbaar een fout gemaakt: afgelopen dinsdag 's morgens vroeg naar de speeltuin en daarbij in de zon gespeeld.
Ochtendzon.

Niet zo sterk, toch?

Helaas.

Overal zonneuitslag.

"Behandel haar als een extreem roodharige," luidt het advies van de telefoonarts.
Prima, gaan we vanaf nu paraderen in UV-harnassen.
Maar voor nu is't wel even een probleem, want de kleine wolf heeft kriebullllllls.

Smeren met aloë vera zooi aangezien de zonneblaasjescrème overal uitverkocht is. Het brengt wat verlichting, maar als we zo naar ons roodhuidige meisje kijken, vragen we ons af of er niet ook een bijwerking van de stevige chemokuur zit.

Buiten spelen wordt nu wel een puntje van aandacht.
Lastig, met twee bostrollen.
Ineens bedenk ik me dat de speeltuin een groot deel van de middag in schaduwen gehuld is.
En laat ons toekomstige tuintje nu ook op het oosten liggen.
Gut.

Komt dat even goed uit.

Voorlopig fungeren de lantaarnpalen dus even als zonnewijzers. Zodra de schaduwen de juiste kant uit vallen, kan Ilva naar buiten, geflankeerd door haar Thorben die haar tere huid op de weg ernaartoe beschermt met een paraplu.

Als weerhuispoppetjes dartelen ze door de speeltuin, pluutje open, pluutje dicht.

Giechelend en wegrennend van de zonnevlekken.

Ineens levert schaduw haar de zonnige momenten.

En zijn wij weer een stukje wijzer.