Pieperdepiep

We zijn alweer vanaf 18 mei in het ziekenhuis bezig. Even een bezoekje voor een kuur, kan ze meteen blijven wegens opkomende koorts die sindsdien niet meer heeft willen wijken. Bloedonderzoek wijst een streptokok aan, maar in de dagen daarop wordt er niets meer gevonden...de lange duur lijkt bij het ziektebeeld te horen. Alleen verwachten de artsen na 10 dagen toch wel een significante verandering.
En die hebben we nog niet op dag 11.

Antibiotica lijkt niet echt effect te hebben en dat is vreemd.

Meer onderzoek gewenst.

Echo's, scans, the works.

Of de koorts alleen niet genoeg is, heeft wiefke ook te kampen met buikkrampjes. De sondevoeding komt hard binnen sinds ze gewisseld zijn naar de extra verrijkte variant omdat ze nog afviel.

Dit gaat gepaard met overgeefsessies waarbij alle winst er weer uitloopt.

Tsja. Zonde.

Wil je dan doorgaan met verrijking?

Of toch maar terug naar de lichtere versie waarbij ze dan mogelijk tijdens het koortsen nog wat afvalt?

Keuzes, keuzes.

De onrust wordt versterkt door het aanvullen van de medicatie. Extra penicilline die in een uur moet inlopen en een half uur spoelen geeft ook extra piepmomenten op de pomp.

Grappig dat dit tijdens de nacht nog veel erger lijkt.

Misschien omdat het dan elders stil is.

En wij de pech hebben met niet één maar twee haperende pompen!

Een impressie:

18:00 penicilline

19:00 gepiep

19:30 gepiep

20:00 paracetamol aanhaken.

20:15 gepiep

20:20 gepiep en hotflash, wuiven met een handdoekje, gevolgd door een hand op de buik, want zodra ze wakker is, begint de darmellende.

20:30 wc

21:00 voldoende gesust, gewuifd, verschoond en getroost. Ik ga liggen. Sondepomp slaat op hol. Elk kwartier gepiep wegens een onvindbare obstructie 'boven de pomp'. Na drie pogingen van verpleging en mezelf, verleg ik het snoer naar links en vindt het apparaat ineens dat-ie het weer doet.

22:00 rust in de tent. Ik ga even liggen.

22:15 buikpijn. Handje en troost.

22:45 geluidjes. 'Mama, ik moet puchen'. Ik ren, want 'puchen' is bij Thorben altijd code geweest voor overgeven. In Ilva's geval blijkt ze 'kuchen' te bedoelen, maar ze schrikt ervan. Het doet pijn. Ze voelt het slangetje.

23:00 toch nog maar even wc proberen vanwege natte scheetjes.

23:15 vochtpomp blijft piepen om geen enkele reden. Drie resets later blijft het stil.

00:00 paracetamol, penicilline

00:15 gepiep

00:20 gepiep

00:30 gepiep want de vochtpomp besluit dat de wachtstand (hij moet uit gedurende de penicillinekuur) lang genoeg geduurd heeft. Hotflash.

01:00 gepiep

01:30 gepiep en een hoogst geïrriteerd wiefke.

02:00 ik denk dat ik even kan gaan liggen en luister een uur lang naar haar geluidjes en ben vervolgens om 03:00 uur net te laat om toch dat spuugbakje eronder te houden...het had niet uitgemaakt: ze spuugt twee en een half bakje vol, de gehele winst van de dag. Ik snap niet waar ze dat de hele dag heeft verstopt in haar lijf want ze had geen maagklachten.

Bed onder, vloer onder, pompen onder.

Nog blij dat ze bloot wilde slapen. Scheelt weer een kledingwissel die ook niet leuk is met al die snoertjes.

Paniek bij de kleine, koorts schiet omhoog. Verpleging helpt deskundig maar kan verder ook weinig doen. Trulleke in mijn bed in slaap gevallen tijdens het verschonen. Ik neem haar bed over.

04:00 paracetamol

04:15 gepiep

04:20 gepiep

04:30 hotflash

05:00 proberen we te slapen. Ilva eist haar tablet. Ik snap het eigenlijk wel maar besluit dat ze even haar ogen moet proberen te sluiten.

06:00 penicilline tijd. Ilva ziet kans om door te slapen, dank de goden. Ik lig waakzaam te wachten op...

07:00 gepiep

07:30 gepiep. Buikpijntjes. Ze mag van mij nu wel even op haar tablet een filmpje kijken en ik zie gelukkig dat ze tegen 8 uur weer in slaap valt.

Op dat moment geef ik aan bij de verpleging dat ik het gehad heb. Ik heb zo bij elkaar anderhalf uur aan slaap gesprokkeld en ben onderhand zo misselijk als een aap op gefermenteerde appels. Ze snappen het en hangen een 'niet storen' bord op waardoor we door het ontbijt en het doktersbezoek heen mogen slapen tot een gezegende 11 uur.
Na de grote overgeefpartij is Ilva een stuk rustiger en gek genoeg nu het buiten licht is, lijk ook ik mijn alertheid tot rust te kunnen manen.

Nog nooit zo intensief geslapen in een paar uurtjes.

Bij het doktersbezoek geef ik aan dat we NU gaan terugwisselen naar de lichtere voeding.

Raad eens? Sindsdien heeft ze niet meer gespuugd.

En heeft ze weer wat praatjes.

Onze troela blieft geen dikke prut.

Lichte kost graag, zoals het een koortsend maagje betaamd.

En nu graag die infectie oplossen, graag!

Piepzooi.