De babyfoon geeft slechts nog 'te
warm' aan en twee knipperende streepjes. Binnen troosten we ons met twee
ventilators, liters ijs en de gedachte dat het in ons nieuwe huisje tenminste 4
graden koeler is dan hier.
Ook Ilva heeft het de afgelopen
week warm gehad. De eerste week van de zomervakantie heeft ze afgetrapt met een
flinke koortsaanval waardoor we weer een hele week in het ziekenhuis hebben
doorgebracht.
Voordeel: constante, aanzienlijk
koelere omgeving.
Nadeel: die drie weken tot de
verhuisdatum had ik toch graag in zijn geheel gebruikt om te pakken en te
regelen.
Creatief huishouden lijkt het
antwoord: thuis is er door kooklustige oudste broer voor heerrrrrrlijke hap
gezorgd en werkt David tussen de warmtegolven door met dozen vullen. Hij heeft
er zicht op, het effectief vullen. Ik ben meer van het betere gooi- en
smijtwerk.
Goeie reden waarom ik ben
begonnen met kleding inpakken.
Dat breekt wat minder snel.
Hoe dan ook, in het ziekenhuis
geen kans tot geregel of gepak. Het frustreert me, maar niet mateloos want alle
energie zit in het hoog houden van 't moraal.
Of dat ook lukt.
Na een dagje gemiep en gepiep van
de koorts vindt Ilva het eigenlijk wel goed zo en fietst zich helemaal suf
tussen de koortsaanvallen door. Alle gangen worden verkend, alle personeel weet
inmiddels de roze schicht te vermijden op de impromptu snelweg. Ook moet er
worden geknutseld, dus er gaan rollen stickers doorheen en uiteraard spelen we
tientallen spelletjes 'heb jij' (zoals ze kwartetten heeft gedoopt) die ze miraculeus
meestal weet te winnen zonder al te veel vals spel.
De roze kroon en mantel die ze
heeft gekregen bij het afscheid van juf Elly als kleuterjuf zijn meegegaan en
worden dankbaar iedere dag gedragen en bewonderd. Troela komt erachter dat ze
de mantel heel mooi kan laten wapperen als ze rent en ineens is de fiets niet
belangrijk meer: 'Mam, gaan we nog even wapperen?'
Gelukkig wordt er snel
uitgevonden welk beestje verantwoordelijk is voor de onnatuurlijke warmte in
haar lijf en wordt deze na een paar dagen razendsnel betreden door een ander
antibioticum. Ineens mogen we dan ook weer naar huis, mits we nog een aantal
dagen terugkomen om het medicijn toe te dienen. Deze versie gaat namelijk
alleen intraveneus.
Het zij zo.
We ontsnappen graag.
De koelte uit, de warme omhelzing
in van haar mannen thuis.
Daar weten de trollen van geen
ophouden in het samenspel. David en ik maken er dankbaar gebruik van om tijdens
hun spel meer dozen te vullen. We hopen met heel Nederland op regen. De enige
neerslag is echter ons zweet.
Dan komt de planner langs en zijn
we weer de pineut: Ilva's volgende kuur staat gepland in de laatste week voor
de verhuizing. Nee, we mogen niet verschuiven want er zijn al twee uitstelweken
geweest vanwege haar lage waardes.
We kijken elkaar aan.
Van drie volle weken samen pakken
naar twee en ineens naar één.
We gaan niet meer uitzoeken.
We gaan alleen nog maar vullen.
Dan maar alles over naar het
Vlootje.
Gelukkig krijgen we handen vol
hulp. Al drie avonden zijn mensen komen helpen om al het stof uit het nieuwe
stulpje te verwijderen. David heeft de oude koelkast weer uit de tuin gehaald
en even aangesloten zodat de harde werkers ook iets koels hebben om te drinken.
Ook zal er dit weekend mogelijk al geschilderd worden.
Allemaal zaken waar we anders
niet aan toe zouden komen nu.
Allemaal zaken die voor elkaar komen
dankzij onze onschatbare kring.
Buiten breekt een onweer los.
Verlossende regen.
We houden ons hoofd koel.
En gaan de volgende logistieke
nachtmerrie aan.
We kijken immer vooruit.
Vele handen maken licht werk
Veel creatieve meedenkers zorgen voor
een licht hart
En voor een veel welkomer warm
gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten