Gouden randjes

Gisteren dat spannende nieuws over celactiviteit...morgen wordt de bloedtest uitgevoerd en dan duurt het nog even voordat we antwoord hebben op de vraag of het ook echt de donorcellen zijn die werken.

Intussen giechelt Ilva vrolijk voort en staat de stamceldeskundige paf.
Dit zag ze niet aankomen, zoveel energie en vrolijkheid na een zeer heftige ingreep.
Overigens voert dit mijn zenuwen, want zijn er niet té weinig bijwerkingen? Is dit wel echt goed?
We weten binnenkort of we goud in handen hebben.

Een ander gouden momentje gisteravond: ik kom boven en vindt Thorben in het grote bed over mijn helft gedrapeerd, zijn kussen ingenomen door het mooie lantaarntje dat hij van vrienden gekregen heeft.
Ik draai hem terug op zijn eigen helft en hij wordt half wakker, mompelend: 'Mama, als ik weer een baby ben, dan wil ik altijd weer naar jou terug. Nooit naar iemand anders.'

Tranen in mijn ogen.

Van mij mag hij.
Maar eerst wens ik even een hele mooie, lange, fijne, gezonde, gelukkige tijd met zijn viertjes samen in dit leven!