Sterren

Kersttijd.
De tijd dat ik mijn kettingen inwissel voor een toepasselijk versierinkje. De kinderen op school vinden het geweldig om steeds een ander kersterigheidje op mijn trui te ontwaren.

Ilva ook.

Verlangend kijkt ze naar de sterrenketting die aan het speldje bungelt.

'Mammie, heb je er nog eentje?'

Ik word teruggeworpen in de tijd.

Moeki maakt zich mooi voor kerstavond. De lippenstift sla ik af, maar een geurtje wil ik ook wel op doen. Samen bepalen we onze outfits. Dan haalt ze een simpele, plastic kerstboomversiering tevoorschijn: een goudkleurige sterrenketting. Met een snelle beweging worden er stukjes afgeknipt. Vier korte om oorbellen van te maken, twee langere als decoratie op onze kleren.

Moeki is niet voor één kerst te vangen en heeft nog zilverkleurige sterretjes, bolletjes en mini-kerststukjes voor in mijn haar. Zo komen we vele jaren glitterend en glunderend door.

Door veelvuldig gebruik raak ik de meeste weer kwijt door de jaren heen,  behalve de zilverster oorbellen en de goudkleurige truiversiering.

Eigenlijk is laatstgenoemde een beetje te lang voor op mijn trui, maar ik kan hem nog niet verknippen.

Ergens hoop ik namelijk dat ik in de toekomst deze zelf nog mag delen.

Ilva kijkt me met haar beste Puss in Boots uitdrukking aan.

Ik pak een schaar en knip het ornament doormidden. Een extra veiligheidsspeldje is snel gevonden en ineens glinsteren daar gouden sterretjes op Ilva's jurkje.

Toch verbleken ze bij de stralende blik van overwinning van ons wiefke.
Mijn glunder is minstens net zo groot.

Ze heeft geen idee hoezeer ik naar dit moment heb uitgekeken.

Zodra de trollen in bed liggen, lees ik over de grote sterrenregen die langs moet komen. Snel haal ik Thorben weer uit zijn nest. Ingepakt in warme dekentjes verschansen we ons op zolder bij het grote raam. Het uitzicht is prachtig, maar de verlichting aan de overkant en de optrekkende bewolking winnen het van eventuele stersporen.

Toch is het geen verloren moeite.

Ons menneke geniet van de heldere sterren en trekt er in de voetsporen van zijn voorouders hele tekeningen tussen.

Het is een mooi gestolen moment en als we besluiten dat het welletjes is,  maakt hij alvast plannen om de zolder verder op te ruimen zodat we de volgende keer twee stoelen kunnen neerzetten om op ons gemakje van de sterrenshow te genieten.

Zielstevreden gaat hij terug naar bed, ook al hebben we geen ster zien vallen.

In het holst van de nacht stralen de sterren het sterkst.

Ik kan het weten.

Ik heb er twee.