Zoetesnoetjes

In de fotoboeken die ons moeki nauwgezet bijhield die eerste jaren kijk ik nog steeds met plezier naar de foto's van alle gein en ongein die bij ons thuis blijkbaar normaal waren. Zo is daar de foto van mijn oudste broer en mijzelf, graaiend naar chocolade; de foto daarnaast van ons tweetjes met overduidelijk zieke buikjes.

De uitleg ernaast is al niet meer nodig: sintchocolade versus kinderen, 1-0.

Die snoeplust ben ik nooit kwijtgeraakt. Kilo's chocolade en ander snoepgoed zijn er door de jaren doorheen gegaan en nog lust ik er wel pap van. Des te vreemder is het dat ik twee trollen op de wereld heb gezet die er niet zo van gediend zijn.

Ohhh de frustratie...

Hoezo niet gediend?
Chocolade zullen ze vreten!

Suikergoed!

Marsepein!

Maar nee.

Een bammetje met smeerkaas graag.

En een pondje aardbeien.

Of een litertje bloemenyoghurt.

Misschien eens een bakje krakeldingen.

We vinden hier en daar wel een lekkernij die hen bevalt, maar de zak met Halloweenbuit kan ik rustig laten verdwijnen zonder dat ze er naar kraaien. Een schoentje vullen met een heerrrrrrrluk stukje marsepein is verloren moeite en de initiële interesse in kerstkransjes lijkt ook weer verdwenen.

Helaas.

Geen nieuwe foto's van handafdrukken bij de kerstpot of handen vol strooigoed.

Dan ineens

Nieuwe snoepjes op de markt waar je ook nog vrolijke gezichtjes mee kan maken.

Het prikkelt de fantasie en de tong!
Ja mama, die willen we!

Ze spelen er mee en zijn verrukt als die eetbare gezichtjes ook nog eens echt lekker smaken.

Zo lekker dat ze heel misschien per ongeluk expres alle 20 minizakjes paraat maken...weliswaar samen met een vriendje, maar toch!
De HELE zak is leeg!

Misschien had ik het universum niet zo hard om snoepkousjes moeten vragen.

Daar sta ik dan met mijn beste 'teleurgestelde moeder' gezicht.

Ik leg uit dat ik dit niet van ze gewend ben; dat ze normaliter toch heel goed weten wanneer ze moeten stoppen.

Dat wordt dus een nieuwe zak kopen van hun eigen zakgeld...

Inwendig grinnik ik.

Eindelijk.

Mijn stel ondeugende trollen zit achter het snoepgoed aan.

Ik ben benieuwd wanneer ze bedenken dat ze met hun zakgeld ook de supermarkt in kunnen...