Vacature

Al jaren op zoek naar een ander stekje omdat we een slaapkamer te weinig hebben en weten dat de boel hier plat gaat. Toch zit het de hele tijd tegen, zelfs in de Gouden Eeuw van 't woningaanbod (die ook al weer terugviel naar de Gulden Portefeuille der Verkopers) vinden we slechts bouwvallen en miniwoninkjes op tien hoog achter zonder lift.

We leggen ons erbij neer: we vallen precies in een lastig segment qua huizenprijs en stellen onze eisen drastisch bij.

Een lieve vriendin stelt me voor om gewoon een vacature uit te zetten in het universum voor een huisje dat voldoet aan onze hoop: tuintje, eigen voordeur, voldoende slaapkamers, zoldertje zou niet misstaan en ach, als we dan toch een wensenlijst maken dan graag plafonds op fijne hoogte en ruimte voor een bad. Zou mooi zijn als het huisje dan ook nog ergens min of meer in de buurt staat, want dat scheelt heel veel gedoe met scholen terwijl we zo oergelukkig zijn met onze keuze voor de trollen. Als we het dan ook nog gedaan krijgen voor de volgende zomer, is 't helemaal fijn.

Gewoon een vacature.

Joh, doen we gewoon! Hoop doet leven en gedachtenkracht doet echt gekke dingen. Dat weten we al uit ervaring.

Er gaat nog een half jaar overheen en dan zitten we ineens in de ziekenhuisstress vanwege het wiefke. Aan huizen wordt niet meer gedacht totdat zeer ongelukkig getimed een week later de Brief van de woningbouw in de bus valt.

De rest van het verhaal is inmiddels bekend: een toevallig fietstochtje van David door de buurt, een huisje dat nog niet genoteerd stond op Funda en een makelaar die in deze tijden van 'vandaag op Funda, gisteren verkocht' zelfs nog een stevige som van de vraagprijs af heeft weten te praten.

Vandaag even een verkenningstocht door ONS huis.

De trollen kunnen allebei mee. School begrijpt heel goed dat Thorben een dagje Ilva nodig heeft. Hadden ze in 't begin van dit traject ook al aangegeven dat een dergelijk verlofdagje mogelijk was. Komt precies goed uit zo na Ilva's lange periode in het ziekenhuis en een paar dagen voordat ze de volgende opname ingaat!

Zo hebben David en ik met zijn tweetjes de kans om rustig met de aannemer de puntjes op de verlanglijst te zetten en spelen de trollen dat ze bij elkaar thuis komen spelen. De straat is dusdanig rustig dat we ons nu al op ons gemak voelen om ze met de voordeur te laten spelen.

Ze bellen voor de nep aan (want de bel doet het nog niet), doen open voor elkaar en geven om de beurt een rondleiding. Dan rennen ze weer naar buiten om de straat en de bloemen te verkennen en oh, dat keukenraam dat uitkomt op de tuin...wat een klauterplezier nu er nog een oude keuken inzit die met voeten getreden mag worden!

Intussen wordt de zandschelp geleverd en komt ook het opblaaszwembad op tijd. Die hebben we uiteraard alvast op het nieuwe adres laten leveren. Nu nog wat zand scoren en dan vermaken we ons wel in de tuin terwijl er binnen gewerkt wordt.

Ik zie glimmende oogjes en hoor sandaaltjes klepperen over de gangen en door de kamers. Elke deur wordt vakkundig 'gerepareerd', iedere tegel alvast gewassen en de vloer gedweild door een rollende en schuivende Thorben door de kamer.

Ze zijn verliefd op het huis en de buurt.

Wij ook.

Makelaar komt ook nog even langs met een fles eigen geperste olijfolie van de familiegaard in Italië.

Het kan niet op!

Thorben raakt gebiologeerd door de pissenbedden in de tuin en ontwaart zelfs een sprinkhaantje dat om ons heen blijft dansen. Ik hoor een zangvogel in de boom van de buren. Ilva waagt zich ook aan een begeleide sprong door het keukenraam. David heeft het al over 'thuis'.

Ja, na jaren twijfel en angst  hebben we de sprong gewaagd.

Wij verhuizen deze zomer.

Vacature vervuld.