Sinds een tijdje speelt Thorben
World of Warcraft op een proefaccount. Het leukste vindt hij het om steeds
nieuwe karakters aan te maken en die namen te geven die hij nu kan lezen.
Verguld klinkt het dan: 'Mama, het kan!' als de naam geaccepteerd wordt door
het spel.
Als dwerg stampt hij door het
spel met zijn jagerskompaan en komt dan ook de seizoensfestiviteiten tegen. Zo
speelt er nu een Valentijnsfeest, 'love is in the air', waardoor er constant
karakters rondrennen met hartjes boven hun hoofd.
Hartjesdag, noemt hij het dan
ook.
Groot is zijn verrassing als ik
eerdaags met een doosje Valentijnslego aan kom zetten. 'Mama, bestaat
hartjesdag echt?'
We proberen het concept uit te
leggen. David begint: 'Op Valentijn mag je tegen mensen zeggen dat je van ze
houdt....'
We kijken elkaar aan en beginnen tegelijk te grinniken: 'Maar dat doen we eigenlijk elke dag!'
We kijken elkaar aan en beginnen tegelijk te grinniken: 'Maar dat doen we eigenlijk elke dag!'
Het hele idee van geheime liefdes
komt niet meer aan bod als de conversatie verandert in heel veel giechelende 'ik
hou van jou's' over en weer waarbij kietelen ineens een heel acceptabele
ondersteuning blijkt te zijn.
Elke dag hartjesdag.
Gaan we voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten