Vosje

'Ding dong. Mama, je zag een pakje.'

"Kijk nou, een pakje."

'En je maakte het open.'

"Even openmaken, hoor."

'En toen zag je een babyvosje.'

"Ohhhh! Het is een babyvosje!"

'En die wolde net bij jou wonen.'

"Komt dat even goed uit, ik wilde altijd al een babyvosje in huis!"

Sinds de eerste keer dat er werd aangebeld en de trollen zich bewust werden van het fenomeen 'pakjesbezorger' wordt dit spelletje gespeeld. De inhoud van het pakje is iedere keer anders, maar de uitkomst hetzelfde: er is een lief klein diertje dat een huis zoekt en die mag hier komen wonen.

Vandaag dus een vosje.

Vandaag, de eerste dag dat er strengen haar uitvallen tijdens het zachte borstelen. Ilva is er niet van onder de indruk. Ik laat haar de haren zien, zoals iedere ochtend, en benoem dat het nu wel meer is, dat het nu wel sneller zal gaan.

Wiefke haalt de schouders op. 'Geeft niks hoor, mam. Dan mag ik mijn mutsjes!'

Misschien is het door haar gelatenheid, misschien doordat onze voorbereiding ook mij helpt, maar het raakt me minder dan ik had verwacht. Misschien dat dat moment nog komt.

Terwijl ik dit schrijf, verzamelt de troela allemaal prachtige glinsterkralen in een bakje.

Je weet wel, kraaltjes die ik met zorg gesorteerd had.

Van die hele kleine.

Nu weer gezellig allemaal door elkaar.

'Mama, je zag een mooi meisje dat met kralen aan het spelen was.'

"Hey, ik zie een mooi, lief meisje dat met kralen speelt!"

'En je ging vragen of ze bij jou mocht wonen.'

"Lief, slim meisje, wil jij bij mij wonen?"

 Het lieve, mooie, slimme meisje dat al mijn kralen door elkaar husselt, knikt.

Ach ja, een vosje verliest misschien wel haar haren, maar zeker niet haar streken.