Magische Momenten

De kinderboekenweek is van start gegaan. Op school wordt een koddig toneelstuk over vriendschap opgevoerd waar de kinderen naar hartelust om kunnen giechelen. Diverse leuke activiteiten staan gepland, allemaal gebouwd rond leesplezier.

Dat boeken een onbetaalbare verrijking zijn voor een leven, dat weet ik al heel lang. Was ik zelf al heel vroeg een bibliofiel, mijn vader had een compleet kamertje ingericht als bibliotheek. Lang heb ik gehoopt dat ik dat ook voor elkaar ging krijgen, maar plaatsgebrek nekte me. Gelukkig leven we nu in een digitaal tijdperk waar ik mijn bieb-dependance in mijn zak kan steken.

Thorben mag een nieuw boek kiezen voor de gelegenheid en wil uiteraard een nieuw Dolfje-boek. Voor Ilva kiezen we een nog onbekende Foeksia. Ook onze kinderen blieven immers hun magie.

Op de trollenschool heeft Ilva's juf weer een tasje met knutsels klaarliggen, dit alles rondom het thema van de kinderboekenweek. Uiteraard zit er ook een boekje bij. Aangevuld met wat ik thuis al klaar had liggen voor dit moment is het weer een mooie tas vol vermaak, erop gericht de troela uit haar bed te lokken aangezien David aangeeft dat ze met die gruwelchemo erg hangerig is geworden.

Snap ik.

Ze is vrij letterlijk leeggetrokken.

's Morgens wordt Thorben weer opgehaald door een lieve hulpouder en ik mag bij peetoom instappen.

Het is dag 0.

Stamceltijd!

In het ziekenhuis komt ook familie dit moment meevieren. Ilva reageert verheugt als ze al die bekende gezichten achter glas ziet. Ook het door schoonzus meegebrachte knutselwerk maakt haar erg blij en enkele minuten later zitten we er heerlijk mee te spelen en kraait ze het uit van plezier terwijl ze lekker op mijn schoot hangt.

In bed blijven?
Nee, daar heeft ze ineens geen behoefte meer aan!

Als de stamcellen in het zakje worden aangehangen, vertelt de lieve verpleegkundige ons precies wat we kunnen verwachten en welke controles ze uitvoeren. Ook de mogelijkheid dat ons wiefke stante pede naar de IC moet worden vervoerd als de bloeddruk de hoogte in schiet.

We rekenen er niet op.

Maar zijn er wel op voorbereid.

De celletjes wandelen rustig naar binnen terwijl ik Ilva voorlees uit haar nieuwe Foeksia-boek. Ze wordt er volledig door opgeslokt en achter me hoor ik af en toe gegiechel. De verpleegkundige houdt ook wel van een verhaaltje.

Wiefke ligt lekker tegen me aangevleid en haar bloeddruk past prima bij dit rustgevende plaatje. Ze heeft het enorm naar haar zin, snoept van de meegebrachte worst en broodjes met jam en heeft praatjes voor tien.

De pedagogisch medewerksters komen ook nog even genieten.

De hele sfeer is er eentje van 'dit is em, nu wordt alles anders' en hoewel ik me er zeer van bewust ben dat we nog allerlei reacties van het lijf kunnen gaan tegenkomen, snap ik het mijlpaalgevoel heel goed.

Dit is de dag waarop het afbreken stopt en we weer gaan bouwen.

Bouwen aan haar stam

Zodat ze weer kan gaan bloeien.

Zodra de laatste celletjes zijn ingelopen, nemen we nog even de tijd voordat we weer naar huis gaan. Nu breken er een aantal mooie, rustige dagen aan mits de slijmvliesoorlog zich gedeisd houdt.

Een nieuwe aftelkalender.

Over twee,drie weken de test om te kijken of we op 100% donorbloed zitten.

Weken de tijd om te zien hoe lijf en cellen gaan communiceren met elkaar.

Pure magie, wat hier gebeurt.

5 Oktober.

De dag van het nieuwe begin.

Ook de dag van de leerkracht.

Laat lijf en cellen dan maar veel van elkaar leren.

Zodat ze samen het best mogelijke resultaat bereiken!