Als...dan...

Er is een donor gevonden! Ilva zal stamcellen krijgen uit een navelstreng. Zoals de specialist erover praatte, klonk het als een mooie volle 'tros' cellen om te oogsten.

Ilva gaat nu hoofdstuk 3 in van de in principe 3 zware chemo hoofdstukken. Vandaag heeft ze haar puncties gehad. Als (DUIMMMMMMMM) die puncties een 'remissie' aangeven (oftewel niet meer te tellen nare cellen), dan is dit direct het laatste hoofdstuk voor de transplantatie.

Mochten er nog wel cellen waarneembaar zijn, dan gaan we er een hoofdstuk 4 aan vast plakken met dezelfde puncties en chemo's.

Zodra remissie aangetoond is, gaan we het stamceltraject in. De donor is dus veilig gesteld (GROTE juich). Het transplanteren is niet veel meer dan een transfusie van een half uur, maar daarna gaat haar lijf een enorm zware tijd tegemoet want ze vecht tegelijkertijd tegen de indringer (de donor, vooral niet te hard vechten) en laat de donor tegen de niet meer te zien-maar misschien wel aanwezige leukemie vechten. Het wordt dus zoeken naar de juiste balans tussen weerstandonderdrukkers en overeindhouders omdat we natuurlijk niet willen dat ze haar donor afstoot of dat haar donor haar goede cellen aanvalt.

Tricky.

Niet ondoenbaar, anders zouden ze geen overlevingskans van 75% neerzetten, maar tricky en gewoon verdomde heftig.

We hebben het over mogelijke bij-effecten waar je helemaal niet over na wil denken. Het wordt dus weer een kwestie van per dag overleven en kijken hoe het gaat.

Dit duurt zo'n 6 weken gemiddeld. Wij mogen allemaal sowieso bij haar zijn. Daarnaast een max van 4 vertrouwde personen boven de 6 jaar mits ze infectievrij zijn en de waterpokken gehad hebben (Thorben gaat ingeënt worden).

Na deze periode hopen we 100% donorbloed aan te kunnen tonen. Dan kan dat stiekem ook nog omslaan later, dus dat moet nog maanden in de gaten gehouden worden.

In principe zou ze daarna de weerstandremmers kunnen afbouwen en weer kunnen gaan bouwen aan een leven, inclusief opnieuw inenten want tsja, donorbloed en zo...Uiteraard hopen we dat dit hoofdstuk dan afgesloten kan worden. We weten dat er altijd een risico is dat het terugkomt, maar hey, we hebben Davids jarenlange controles ook overleefd.

Het heeft dus nogal wat voeten in de aarde, maar de eerste belangrijke stap is in elk geval bereikt. Nu graag heel snel remissie!