Kleur bekennen

Alle kleuren hebben we wel zo'n beetje gezien in Ilva's gezicht, van braakgroen en levergeel tot koortsrood en allergiepaars. Momenteel ziet ze weer zo wit als een spookje. Niet zo gek: die oorontsteking afgelopen weekend verklapt natuurlijk wel iets over de verstopping die in haar koppetje gaande is. Ook verklaart het de dikke oogjes in haar blije gezichtje. Uiteraard controleer ik direct de voetjes, maar die houden geen vocht vast.

Het zal dan toch weer een rotverkoudheid zijn.

Blij is ze wel, onze kleine dame. Ze is deze week al twee hele dagen naar school gegaan en heeft ook de woensdag netjes doorgezet. Op de rapportavond zijn dan ook alle juffen het met ons eens: wat een dappere doorzetter!

Ook de juffen van Thorben hebben daar wel iets over te melden: trol houdt zich al een heel jaar verbazingwekkend goed in de klas. Ja, ze zien gebrek aan concentratie. Ja, ze zien dat hij dagen heeft van vreemde, onverwachte fouten. Ze begrijpen de momentopnames.

Maar ook zien ze dat hij uitleg snapt; dat hij geniet van rekenen; dat hij zijn leesboekjes steeds slimmer kiest waardoor hij er echt lol in heeft.

Zoals de Donald Duck.

Als juf onderstreep ik het belang van Duck! Woordenschat en zinsbouw waar menig kind zich aan kan optrekken, gecombineerd met verhalen die dankzij woordgrapjes ook nog leuk zijn voor ouderen. Hoe mooi is het dat ons manneke zich dankzij peetoom hier wekelijks aan kan laven?

Vandaag is de equinox.

Dag en nacht even lang.

De lente begint en onderstreept onze stappen naar lichtere dagen.

We vieren het toepasselijk: na schooltijd helpen de trollen me met het vullen van potjes voor de nonexistente moestuin. Vanwege gebrek aan tijd en puf zullen de plantjes het voorlopig nog even met de balkonbakken moeten doen. We hebben immers nog geen idee hoe we de tuin verder willen inrichten.

Geen punt: met enthousiaste stemmen wordt mij precies verteld waar de zonnebloemen moeten komen zodra ze opkomen, in welke bak we het beste de radijsjes kunnen zetten en hoe we de voortuin kunnen opleuken met de klavertjes die we bewaard hebben van mijn broertjes trouwerij.

Geen beter moment dan nu om het geluk te planten.

Zelf heb ik wat zakjes gevonden met kleurige ijsbloemen en bonenkruid, beide echte zonaanbidders. Om die reden haal ik met Davids hulp alvast wat tegels uit de voortuin waar ze er het beste van kunnen genieten. Buurman biedt direct een hand aan voor het moment dat we een klimhekje gaan plaatsen tussen ons huis en de buren om daar ook weer iets moois tegenaan te laten groeien.

Da's mooi, want ik heb nog even geen idee hoe ik een houten hekje aan steen moet bevestigen.

Hij wel.

Hij weet eigenlijk voor vrijwel alles wel een oplossing.

Heeft ook van alles in huis.

De Wijze Man van de straat.

En daar wonen wij lekker tegenover.

Mazzel!

Thorben kijkt stralend van zijn potjes naar onze bezigheden. "Mam, wat zijn we lekker aan het tuinieren!"

Ik kijk hem even verbaasd aan. Met een balkonnetje in zijn verleden hebben we dit woord nooit echt gebezigd. Hij ziet mijn blik en verklaart heel serieus: "Ja, zo heet dat, mama. Als je bezig bent in de tuin, dan is dat tuinieren. Heb ik gelezen in Donald Duck."

Ilva babbelt hem direct na. 'Ja, we tuinieren. Leuk. Maar nu ga ik even steppen.' En roetsj, weg is ze op haar felroze step.

Oei, wat mooi.

Kleur in de tuin.

Kleur in zijn taal.

Dat wordt een bonte boel!