Kleurenspel

We leven in de zomer. Zolang de temperaturen zich gedragen, spelen de trollen de hele dag buiten. Wordt het te warm, dan zitten we lekker binnen en zetten nog eens een mooi filmpje op of halen de spelletjes uit de kast onder het genot van een ventilator.

Thorben verzucht iedere keer dat hij toch zó tevreden is over onze tuin. 'Mam, er staan lekker veel planten bij elkaar. Daar word ik blij van. En je hebt overal kleuren. Zo is het écht mooi.'

Ik heb mijn best gedaan om te spelen met perkgoed en vaste planten om de gevleugelde vriendjes de keuze te geven. Dat lijkt wonderwel te lukken nu naast hommels ook bijen, vlinders en vanochtend waarempel een grote libelle hun weg naar onze tuin weten te vinden.

Een paar ochtenden geleden word ik wakker en weet even niet meer waar ik ben. Eventjes ben ik er van overtuigd dat ik in Nunspeet in mijn oude stapelbed lig.

Dan open ik mijn ogen en weet het weer.

En ben niet teleurgesteld.

Want ik ben thuis.

De tuin is een vreemde mix van planten nu ik nog op impuls afga en we nog niets in de vaste grond kunnen zetten. Sommige planten gaan al heel wat jaartjes met ons mee, zoals de lijsterbes die we zo'n 20 jaar geleden hebben ontvoerd uit Drenthe en de jasmijn die al 15 jaar geleden door moeki werd geschonken.

De lijsterbes is er eentje waar ik goede herinneringen aan heb: in Nunspeet zat ik in de meivakantie graag onder de geurende bloesem en verbaasde me in de zomervakantie over de reeds fel verkleurdende blaadjes.

Inmiddels weet ik dat dit te maken heeft met de temperaturen en eventuele droogte, maar toch lijkt het van de week ineens alsof een Fantasia Herfstelfje is langsgekomen met haar penseeltje als ik op enkele blaadjes een vleugje oranje tegenkom.

Heb ik voorgaande jaren gevochten tegen een hardnekkige lijsterbesschimmel (gewoon blaadjes blijven plukken die vreemde bruine plekken vertonen...het schijnt de enige manier te zijn. Gelukkig ben ik heel vasthoudend), nu lijkt een deel van de boom toch tijd te krijgen om op elegante wijze te verkleuren!

De nieuwe vlinderplant is ook een mooie: probeer ik de pot te verplaatsen, blijkt de wortel er al doorheen te zijn gegroeid, zo de gevallen aarde in. Dat ik de wortel kapottrek, stopt hem niet: weliswaar verleppen de stengels de eerste week, daarna komen ze keihard terug en groeien in een bochtje weer omhoog.

Binnenkort kunnen we zelfs weer de paarse pluimen verwelkomen!
Verlep en herstel.

Dat klinkt bekend.

Ik vind het mooi symbolisch.

Binnen maken we het ook bont: Ilva heeft ontdekt dat ze haar stokpoppetjes kan aankleden en ineens hebben haar tekeningen jurkjes aan en worden ze vrijwel geheel gekleurd, mogelijk geïnspireerd door Thorbens mozaïek-achtige kunstwerken waarmee hij zelfs zijn engste dieren toch heel aantrekkelijk weet te maken.

Zelf krijgt ze ook een kleurtje ondanks de liters zonnebrand die er tegenaan gaan: een heerlijk zonnekleur en -geurtje siert haar lijf. De pukkeltjes die om de haverklap de kop op steken, drukken we net zo hard weer de kop in met een spannend zalfje en het lijkt erop dat de uitgevallen haartjes reeds vervangen worden door een nieuwe, gezondere set. Mocht dat nou toch niet zo zijn, dan krijgen we gewoon een nieuw spannend zalfje erbij.
Hop.
We smeren gewoon door.

Wiefkes temperatuur blijft ook nog niet stabiel, hoewel er steeds meer tijd overheen gaat voordat ze weer zo'n aanval heeft. Vandaag na de grote warmtewisselingen van afgelopen week tikt ze de 38 graden weer aan. Vrolijk stuitert ze de dag door en gaat wat extra keertjes naar de wc.
Ik ook, dus dat verbaast me niet echt. Er gaat weer wat rond.

Ook de oogjes zijn ineens rood met gele randjes.

Thorben ook, dus ook dát is een virus waar we even doorheen moeten.

Waar we normaal niet echt zitten te wachten op iets besmettelijks, zijn we nu eerder opgelucht dat een ander in het huishouden het probleem eerder lijkt te hebben dan Ilva. Dat betekent dat het 'gewoon' iets in de lucht is en dat we er 'gewoon' even doorheen moeten.

We verschieten niet meer direct van kleur bij afwijkende temperaturen.

Want ons wiefke groeit en bloeit.

Ondanks infecties en gevoeligheid toch wintervast en zomerresistent.

Ons wolfje is duidelijk de sterkste in onze tuin!