Uitdrukkingen

We zijn gezegend met twee kinderen wier gezichtsuitdrukkingen ons regelmatig in lachen doen uitbarsten. Ze hebben gevoel voor drama en kunnen op de meest theatrale wijze zaken duidelijk maken zonder ooit een woord te gebruiken.

Nu zijn onze gezichten waarschijnlijk ook makkelijk te lezen. Meent menig dokter (terecht) af te lezen dat we geïnteresseerd zijn in achtergronden van onderzoek en medicatie, ook zal het geen raadsel zijn wat we denken als we weer eens vreemd nieuws krijgen.

In het begin van dit traject is er bloed afgenomen bij Ilva om te controleren of ze de waterpokken gehad heeft. Dit is namelijk nu net dat enige virus dat een serieus probleem op kan leveren. Helaas heeft ze die nog niet gehad en moeten we dus extreem voorzichtig zijn in het pokseizoen (dat vorig jaar op school wel drie maanden duurde!). Ook Thorben heeft ze volgens ons niet gehad en bij ieder pukkeltje sta ik al klaar met een loep om te kijken of het nou een blaasje is of niet.
Waterpokken zijn echter niet altijd als dusdanig te herkennen. De ene krijgt er meer last van dan de ander. Zodra Ilva de isolatie in gaat, mag Thorben er dus pas bij als zijn bloed gecheckt is. Mocht hij ze ook nog nooit gehad hebben, dan krijgt hij eerst een inenting en mag zo'n twee weken later bij zijn zusje komen. Dan is het wel uitgewerkt.

Maar ja, weet men wel precies hoe dit virus werkt? Met Ilva die de afgelopen week voor een kuur naar het ziekenhuis ging en na twee dagen ineens onder de rode vlekken zat en hoge koorts kreeg, is nu niets meer zeker. Haar bloed vertoont ineens 'markers' van de waterpokken. Voldoende om eraan blootgesteld te zijn, maar onvoldoende om er ziek van te worden.

Hoe KAN dit?
Hoe is het in godensnaam mogelijk dat het enige virus waar ze aan onderdoor kan gaan toch bij haar is gekomen zonder haar ziek te maken?
En als dat niet is wat de vlekken en koorts veroorzaakt, wat is het dan wel?

We breken ons hoofd erover, maar nog voordat we eruit zijn, verdwijnen de vlekjes weer en daarmee ook de koorts. Vijfde ziekte? Chemoreactie? We zullen het blijkbaar nooit weten.

Gepokt en gemazeld raken we door dit traject. We zijn ontelbare medische termen wijzer en weten ineens een hoop over medicatie waar we hiervoor nog nooit over gehoord hadden. Formulieren invullen doen we nu met een vinger in de neus en taxicentrales mogen zich wel hoeden als ze ons weer op een zijspoor proberen te brengen.

Een dag na de hoge koorts fietst Ilva alweer door de gangen, een goede indicator van hoe het met haar gaat. De dokters gaan er prat op en wij ook: fietst ze, dan gaat het goed.

 
Ik stel een nieuwe uitdrukking voor:

'fietst een wiefke weer gezwind,
geheid dat zij haar welzijn vindt!'

We gaan hier doorheen fietsen, wolfje, met of zonder zijwieltjes!