Volgers

dinsdag 23 januari 2018

Passend onderwijs



De meeste collega's kijken even heel vies voordat ze hun professionele gezicht weer opzetten bij het horen van de woorden 'passend onderwijs'. Deze afspraak van hogerhand heeft bij ons op school een aantal zeer ongemakkelijke situaties opgeleverd waar wij echt niet het gevoel hadden dat een leerling met specifieke behoeften nou zo vreselijk blij was om te merken dat hij of zij het reguliere tempo niet kon bijbenen.

Inmiddels hebben we zelf te maken met een bijzondere situatie. Ilva wil zo graag naar school en wij wachten maar tot die ellendige waterpokken eindelijk haar schooltje verlaten hebben. Vanuit het ziekenhuis is daar ineens de onderwijskundige die ons komt ondersteunen. We bespreken de mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden en daar word ik altijd erg blij van. Ik vraag of het misschien handig is om werkjes van school mee naar huis te vragen en even zie ik datzelfde vieze gezicht voordat ze weer glimlacht: 'Ach, ik ben een ouderwetse kleuterjuf. Al dat werk op stenciltjes zie ik niet zo zitten. Maar we kunnen kijken of je misschien onderwijsleermateriaal kunt lenen.'
Dan komt ze erachter dat we dingen als loco, puzzels en megalomane hoeveelheden knutselmateriaal in huis hebben.
Haar glimlach wordt nog breder.

Ik vind haar leuk, deze kleuterjuf.

We praten over hoe we de school comfortabeler kunnen krijgen in het opvangen van Ilva op de dagen dat ze naar school kan. Gelukkig mag ze fysiek meer dan we in eerste instantie vreesden. Ze mag zelfs koppeltje duikelen als ze die naald niet uit de PAC heeft hangen! Meedoen met de spellessen en buiten spelen is dus geen probleem zolang het maar geen contactsport wordt.

Ze gaat zelf contact opnemen met de trollenschool. Heeft al een boekje voor ze klaarliggen met handreikingen en wil met de juffen om de tafel om te kijken of die eens in de zoveel tijd vrijgeroosterd kunnen worden om hier even langs te komen voor een werkje of een verhaaltje.
Gewoon.
Om het contact niet te verliezen.
Om plezier te houden in school.
Om het leven nog een beetje normaal te houden.
Zij het aangepast.

Ik denk terug aan mijn gesprek met mijn directeur afgelopen week.
Hij omzeilde al mijn angsten en bood me waar ik hard op hoopte: twee dagen op school aanwezig. Aangepast rooster. Contact met leerlingen en collega's.
Wiefke en ik hebben wel meer gemeen dan tomeloos optimisme.
We houden van school.
Allebei.
Zelfs aangepast.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten