Woordenschatten

Op mijn schooltje is het kwartje inmiddels wel gevallen: woordenschat trainen lukt het beste als kinderen lol hebben in lezen. Er wordt dus nu lekker veel tijd besteed aan leesmotivatie waarbij ook de leerkracht er fijn een boekje bij mag pakken.

Een half uur zelf lezen!

Onder schooltijd!

Goed voorbeeld doet immers goed volgen.

Uiteraard heeft ook de woordenschat van de leerkracht invloed op het geheel. Zo kwam ik er in mijn eerste keer groep 7 achter dat mijn voorkeur voor het woord 'synoniem' de kinders goed van pas kwam op een woordenschattoets halverwege het jaar. Ook de keuze van mijn favoriete voorleesboek (Koning van Katoren) bleek een gouden greep wat dat betreft.
Ik lees em nu nog voor.

Wij krijgen nu zelf een lesje woordenschat. Blasten en leukocyten schieten ons om de oren. Lumbaalpuncties, imuunglobulines, zittend ziekenvervoer...We hadden al een dusdanig redelijke achtergrond dat ons regelmatig in het ziekenhuis gevraagd wordt of we soms een medische achtergrond hebben.
Jawel, maar dan helaas vanuit de patiëntenbegeleidingsrol.

We voegen ook acute lymfatische leukemie aan het rijtje woorden toe.

Een nare mededeling die ik toch ook in de diverse bovenbouwklassen heb gedaan omdat ik niet van plan ben om twee jaar lang te liegen over waarom ik zo vaak niet op school ben.
Directie ondersteunt deze beslissing en is alleen maar blij dat ik er open over ben.

De leerlingen zijn geschokt, al dan niet plaatsvervangend verdrietig maar ook heel positief: zo zit er in groep 6 een jonkie dat zelf leukemie overleefd heeft als kleuter. Hij straalde toen ik hem vertelde dat hij mijn optimistische voorbeeld is en hij wil me graag helpen wanneer kinderen in zijn klas vragen hebben. Dan mogen ze die ook aan hem stellen, de schat.

Dan zijn er de kinderen die alvast plannen maken: 'Juf, mogen we anders misschien in kleine groepjes bij haar op bezoek? Zou ze dat leuk vinden? Heeft ze al genoeg tekeningen?'
En de prachtige opmerkingen: 'Ja maar juf, als uw dochter zo positief en blij blijft, dat heeft ze natuurlijk van u! Dan zijn jullie samen sterk.'
Van het prachtige heerschap uit mijn reken-leerlijnklasje dat nogal bekend staat om zijn zeer negatieve opmerkingen ineens het juweeltje: 'Juf, als ze 99% kans heeft om haar haar te verliezen, dan kan ze toch ook nog onder die 1% vallen?' Mannetje, ik vind je geweldig. En je snapt ineens je procenten!

De klapper van de dag kwam uit mijn eigen groep 6: een meiske wilde me toch even mededelen dat ze leukemie een totaal verkeerde naam vindt. 'Juf, ik vind dat ze er maar een andere naam aan moeten geven, want het ís helemaal niet leuk. Het is stom. Noem het maar stommemie.'

Woord van de dag, meiske, dank je wel.

Mijn woordenschat is weer verrijkt.